Zeytinler İki Yılda Bir Meyve Verir

Böyle kuruluyor bir sevgi

Böyle çıkıyor aramızdan

Biz böyle böyle yitiriyoruz birbirimizden

Sözlerimizin hepsi ıska

Bak hiçbiri ulaşmadı karşıya

Kalbimin yakınına bile varamadı

Hiçbir tesellin hiçbir avuntun

Ben öyle ücra öyle sessiz kaldım bu tarafta

Senden daha Güney’de

Senden daha yakın Akdeniz’e

Ve aşka

 

Bak sen bir yaralıyı duruşundan tanırdın

Onu alırdın da

Ceketinin iç cebinde bakardın ona

Diyelim ölü bir kuş olsun senin bu ceketindeki

Kalbin o kadar hızlı atıyormuş ki 

Bakmışsın can bulmuş kuşun kalbi

Sanki bir defibrilatörmüş az önce göğsünü döven

Isıcacık bir elektrikle

Kanına karışmış kuşun

Atıvermiş nabzı

 

Bizim seninle aramızda yıllar yıllar

Nereden baksan boyu boyuma bir çınar demek bu

6 kere meyve vermiş bir zeytin ağacı

Bunca yıl oturulmuş bir sofra kıtlık ve tokluk zamanlarında

Şimdi şu ağaçtan yeni kalkmış bir kuş gibi ben

Küçüleyim de cebine gireyim

Belki orada senin bu kalbin

Senin bu iyimserliğin ve coşkun nabzınla

Bir bakmışsın can bulmuşum

Ve sonra uçmuşum.