Veda Yeniden

zaman eve dönüş vaktini getirdi

uğurla bahtiyarları

 

cebinde çok yorgun bir akşam dinginliği

ne varsa anlattım diyordu oysa acıtan sancıtan

öfke ki paylaştıklarına mukabil alamadıkları karşılığını merhamet nazarından

cebimde farklı marka izmaritleri

ve bana ait olamayacak duygular -dı onun beklediği

biraz inanç kalsaydı gözlerimde

kalbime de indirgerdim namuslu bir duyguyu sorgulamaksızın

biraz geride kaldı şimdilerde

yumuşak yüreklilik ve kanmış olmak

bir kez olsun inanabilseydim

sana inanmayı seçerdim derdim hep oysa

bir şiir yazardım sonra

adı ibn hattab’a diyemediklerim olan

heybemde biriktirdiklerim düş kırıklığı mesabesinden

ileri görüşlü bir yanılgı yalnızca

ki arta kalan bana birikir tüm gerisinde kaldığım istasyonlar bilir

şimdi son fatih-zeytinburnu arasıdır

artık bu

başka bir insanın hatırasıdır

 

söylendi ki: “Çirkin intikamını güzele bakmayarak alır.”

ne bu dil çirkin demeye varır

ne bir güzel bulunur

sonunda tamamlanmış bir hikayedir

bitimi yazmaya meylederken kalemin kırılacağı

 

şiire,tütüne ve asra veda

gece başlayan öksürükler ve sabaha varan

neticesi kendinden menkul bir uçurtmadır

hikayet edilen

bir isyan gibi başa vurur ormanların gümbürtüsü

en başından bilinen bir denkleme dönülür

neticede şikayet edilen