Umudun İnce İpi

Günahın kamçısı mıydı bu bedenlerin varoluşu,
Ya da içindeki küflenmiş duyguların celladı mıydı?
Gözlerinin emaneti miydi bana reva görülen bu veda,
Prangalanmış ruhumun sessiz çığlığının hüznün gecesinde?

Azabın ninnisi miydi kulağıma çalınan bu ses,
Ya da tutsak olmuş benliğimin iniltisiydi
Tek bir nefesin günahını çeken bu bedenin
Azabı mı olacaktı yoksa azadı mı?

Fısıldıyordu kulağıma inceden inceden
Sanki inine girmiştim şeytanın bilmeden
Bittim ben fazla cesurca hissedilen
Nafile, tutamazsın kopan umudun ince ipinden