Süreyya Senin Gözlerin Nasıl Yeşil? 

Bordo çehremizle dağları kıskandıracağımıza 

bozkırdaki bu sadelikle avutuyoruz mülkü 

hicaz makamlarından tolga mısralarına 

böylesine serap bir mecnun saklarken biz 

 

senin bin kere mütevazı gözlerin 

 

her sabah memurluğa değil 

aşka da uyanmanın cesaretiyle 

yerküreye göze göz dişe dişiz, bilenmişiz 

şehrin dalgasına kürediğimiz omuzlarımız 

arasında bir leke büyütürken 

 

senin şairlik mührün var orada 

 

biz kahve çekirdeğine kıyama dururken 

senin fincanında tortular 

içinde kız kardeşlerin içinde Zümrüdüanka 

biz bütün renklerimizi aşka bir virtüöz zannederken 

 

sen değil aşk sana yaransın, dünya sana