Sokak’ın Hengâmesi

Kaçacak delik aramak hangi akıllının fikriydi 

Buz gibi alevlere teslim olurken şehir

Rüzgârın en uğultulusuna yaslanmak

Taze baharları bekleyen ömre inat 

Beyhude bir çabanın habercisi olmak

 

Kalbimin hangi yerine mıhladıysam bu harbi

Yılkı atları dökülüyor eteklerimden

Koşamadığım her gün için dönüp arkaya takılıyor gözlerim

Patikalar uzuyor kentin sokaklarında

Ağaçlar, rüzgârın hakimiyetine alışmış çoktan

Ses etmiyor gül yetiştiren adamlar, kargalara

Ey toprağında keder öğüten memleket

Beni beklemeyi bıraktığın gün 

Sana döneceğim

 

Kabil’in elindeki kan, bulaşmış damarlarıma

Kurbanım nerede ise kaybetmişim onu

Sahi,

Ben hangi velinin duasıysam

Hala hayattayım işte

Hangi karıncanın bedduasıysam

Dikiş tutturamıyorum hiçbir işte 

Yaşamın kıyısına bile demir atamıyorum 

Katı yaşlar süzülüyor yanaklarımdan

Cebimdeki çakı bile kendime batıyor

Bu ıslak kaldırım beni bi yerlerden tanıyor

Bi yerlerden diyorum işte

Bu izbe dükkân

Bu bekleyişler

Bu iç çekişler

Ve işte en nihayetinde 

Kapısını suratıma kapatan bu sokak

Beni tanıyor