Seksek

Sokağın başına elindeki taşı atıp giriyor. Tebeşirle yere çizilmiş karelerden seke seke geçtikten sonra taşını koyuyor cebine. Bir tuhaflık sezdiriyor hemen kendini. Kapalı kapılar ve pencereler dışında kimsecikler ortada yok, kendi adımları dışında kulağına gelen bir seste. Bestesini o anda yaptığı bir ıslık çalmaya başlıyor. Elleri cebinde, tempolu bir yürüyüş halinde ilerliyor sokak boyunca. Cebindeki taşı çevirip bir rahatlama bulmaya çalışırken bakkalın yanından geçtiğini fark ediyor. Bir gün bile kapalı görmediği bu dükkan, kepenkleri indirilmiş ve bir daha da açılmayacakmış gibi boş. Adımlarını biraz daha hızlandırarak ilerliyor, taşını daha sıkı tutuyor cebinde. Koşmaya başladığı anda bir ses geliyor kulağına. Durup etrafına baktığında gözüne takılan bir şey yok, önünden veya arkasından gelmiyor ses, oralar hep boş. Yukarıdan gelen bir ses bu, başının üzerinde, sokak boyunca uzanan elektrik teline oturmuş bir kuş. Uzun zamandır hasret kaldığı bir dostu görmüş gibi seviniyor önce, kuşun gözlerinin üzerinde olduğunu fark edince bu sevince tedirginlik bulaşıyor. Kuşun telden uçup yere inmesiyle içine büyük bir korku düşüyor. Cebinden elini acıtırcasına sıktığı taşı çıkarıp fırlatıyor kuşun üzerine. O da korksun, kaçsın istiyor ama taş kuşa çarpıp hareketsiz bırakınca geriye ne korku kalıyor, ne taş, nede kuş. Sokağın ortasında tek ve boş.