Pencereden Gidenler

Nasıl gidersin,

İki gözünün ikisi de uykudayken,

Minik bir tebessüm için,

Kalbin alevine bir kuru yudum su taşımak için,

Değer miydi unutmak, unutup ‘yeni’ olmak ?

Hatırımda gölgen hala diriydi,

Nasıl gittin,

Kapıyı şeytanlar tutarken.

Abası yanık gözlerinden,

Sulu ve masum ışık sızar,

Nazlanan bir sevinç olur hatırlar,

Karlanmış mevsimlerde,

Sahilde denizin bıraktığı nemli,

Üstünden iki defa geçilmiş izler gibi.

Öyle ya, sen giderken,

Ağını bol örmüş bir örümceği andırıyordum uzaktan,

Kentin çoğul gövdesi yürür yüzünde.

Gitmeyi seçersin, 

Arzun, kaderden çözülmüş bir düğüm olur,

Bu devirde kalan muhacir,

Giden ensar olur.

Eskiden sağır bir anne gibiydi vicdan,

Şimdilerde temel bir coğrafya bilgisinden ibaret,

Batı’ya hayat, Doğu’ya ölüm,

Çifte standartlı merhamet!

Elife şedde tutmuş,

Sen gitmişsin çok mu!

Kapılar olduğu sürece,

Bitmeyecek zaten gidenler.