Özlem Risalesi

Özlersem bir gün seni;

Ömrüm bir yıldız gibi biter de

Kayarsam gök güzeli yüzünden.

Kozamdan çıkamadan dolarsa ömrüm, bir kelebek misali.

Kanat çırpamazsam semada, koklayamazsam çiçekleri,

Bir nilüfere konamazsam,

Bil ki, keskin bir kış saplanmıştır böğrüme,

Duyduğun haykırışımdır, gökkubbede yankılanan.

 

Özlersem bir gün seni;

Bitmeyecek bir hasrete kölelik yapıyorsam;

Vahşete düşmüşsem mesela, bir Uhud sıcağında,

Doruğuna ulaşmışsa özlemim, bitmişken umudum;

Umudu var edenin rahmetine sığınmışsam,

Bedir’de yaralı bir neferin susuzluğunda, 

Bil ki, vahşi bir dirilişle açmışım kapısını behiştin.

 

Özlersem, ah bir gün seni,

Dinmemişse hasretim;

Muhasara altına almışsam bu şehri,

Açmışsam kapısını mabetlerin, 

Geçmişsem artık o eşikten,

Korku bana sığınmışsa bir nefes gibi,

Bil ki, muvaffak olmuşum fethinde kalplerin.

 

Özlersem seni anne, ah bir cumartesi, 

Kafesten kafese sürülmüşsem, 

Silmemişsem gözünden akan yaşları,

Aksa’dan bir tufan gibi yükselmemişsem,

 

Yerle yeksan etmemişsem tenekeden kubbeleri,

Ne Gazze’ye ne Ayasofya’ya yürümemişsem,

Anne, yorulmamışsam bir cihat sabahı,

Bil ki,

Ölmüşüm, gökten süzülen bir bombanın sessizliğinde.

 

Özlersen eğer bir gün sen de beni,

Daha tükenmemişse gözündeki acı;

Sadece o malum eseri çalıyorsan eğer,

Geziniyorsa kalbinde, her biri muhtelif sesler,

Titriyorsa saçımdan türeyen gergin teller,

Bil ki;

Geziniyorum namelerde, uykusunda çaresizliğin;

Son kez dinliyorum, çaresinde uykusuzluğun.