Öylece Bir Şiir

Eve dönmek

Kendine dönmektir

Kendime öylece gelinir sanmıştım 

Bir karanlıktı başım boyu uzanmış

Sarılacak kimseyi bulamadım

Bulamadım yoktu kimse

Berikiydi daha fazla iten

Benim yaralarım insan eliyle açılmadı ki Tahir

 -benim yaralarımı hangi hekim tedavi etsin-

Deva 

Aranabilir bir şey değil kan hep akacaksa 

Hekimler geri durur 

Evliyalar el pençe

Benim yaralaramı kim kanattı böyle Tahir

Dedim ya kimse yoktu

Geceydi,

Yorgandı, yüktü, ağırdı

Anlamak sokağından geçtim anlaşılmak sokağından saptım

Kaçtımsa, göçtümse, bulunmak için

Bir tek senin elin bana yardımdı, o da yoktu

Benim bu yaşamak hastalığımı

Ufuksuz çizgiler mi belirleyecek Tahir

Benim bu kaldırıp bir türlü atamadığım yaşamak sanrımı

Tek bir el mi iyileştirecek 

Geçtimse sana, vardımsa sana

Uzakta kalmak ne mümkün, adın okunmuşsa kulağıma

Yokuşta, sarptı, ve yorulmuştu yolcu

Geriden gelmek ne mümkün, sesin tek soluksa şakaklarıma

Yoktu kimse Tahir

Kimsesiz odalarda kimsesiz acılar büyüttüm 

Beni tek bir insan yaralamadı 

Adına canavar derler, adına neler neler derler

Ama anne demezler 

Bu topraklarda hiçbir yaraya anne demezler

Doğum muydu başlayan, ölüm müydü yeniden doğan

Yaşamak mıydı, tınısı garip

Yolcusu garip

Sen bana ulaşamazsın Tahir

Ama 

Ben sana gelirim