No: 38 Daire: 8

Gecenin kuvvetinden yağmalanmış pervazdır bu gürültüyü koparan 

ya da penceremde kırık bir ay döşeği… 

Sokağın köşe başlarında hızla yere çarpan ayak sesleri, içimde yankılanır güm… güm: 

“daha hızlı… geç kalıyorum… merak ederler”

fakat saat henüz çok erken aldanmaya

Çiy kaplı pencerelerin önünde bir dilenci bağırır: 

“Ya eyyühellezine amenü!”

Uyanın artık 

derken güneş, döşeği aydınlatır sanırsınız 

buz gibidir oysa kaldırım taşları evlerin 

Kapı önlerinde çizili harfler 

yakan toplar

serseriler

daha vakit gelmemiştir uyanmaya: 

Bir adım gerisinde kalmalarım hayalinin, bu yüzden mi… 

 

İşte mor salkımların ve beyaz perdelerin dalgandırdığı bir mahalle arasında gezinirken, 

öfkem ayaklarımı birbirine dolaştıracak biliyorum

Hani nerede yol ve o sonsuz güven veren cızırtısı lambaların, 

düşlerin ve beyaz hayallerin büyüttüğü o efsunlu şehir… 

Yollar kesiştikçe darlaşan sokakların uğultusu beni bilinmeze getirir 

Ruhun astarı dar geliyor doğruydu, fakat 

güz lekesi geçmiyor, ondandır umrandan kaçışım.