Next Station ‘Ayrılık Çeşmesi’

Ademoğlu olmak, sonbaharın sonunu getirmek demektir.

Bunu bir ben bilirim bir de vurgun yemiş kuşlar.

Hiçbir şair umudu ekmeğine katık etmesin artık

Surlar, kaleler ve askerlerle korunur da bir şehir

Çıplak kalmış bir gönlün imdadına yetişemez 

Sıvaları dökülmüş bir şiir

Islık çalıyor, yuhalıyor bir topluluk kabrinden taşan bir suçluyu

Bombalarla inşa ettiğiniz bir şehrin halkına

Dikmeyi vadettiğiniz çiçekler

Ne kadar anlamlı olabilir?

Ademoğlu olmak, kaçan trenin ardından bakakalmak demektir.

Soluk vagonlarından kusar yolcularını, arkalarından bir yazgı üfürerek 

Hangi istasyonda inmişsen

Olmak istediğin yer ora değildir.

Yazık oluyor bize, ekemiyoruz hiçbir toprağı gönlümüzce 

Kıraç bir arazinin, tatsız meyveleri düşüyor nasibimize 

Ortanın doğusuna atılmış kederlere 

Şemsiye açmak ne haddimize!

Ademoğlu olmak, kapıyı aralamak demektir.

Yılgınlığın örümcek bağlamış mağarasından çıkmak için

Faturasız bir hayat düşleyerek 

Ve içerek kutsal suyu bir gardiyanın avuçlarından

Kevseri bulduğunu zannetmektir.

Kapılar ayrılıklara gebedir, arkanı dönmeyesin

Göğsünün kafesi esir etmişse kalbini

Kendini avutacak bir teselli bulamıyorsan

Manzaran bulanıklaşmışsa

Yoldaşların yoluna taş olmuşsa  

Bu trende duramazsın bir nefes miktarı kadar daha

Gelecek istasyon..

Gelecek istasyon senin iniş yerin