Misafir Bulut

Aziz Şehid Muhammed Dayf’a ithafen…

 

Üşüyen evlerin çatısında bekleyen bulut,

Yetim toprağın bağrında bir vatan bıraktı

Gam yüklü omuzları başından büyük

Rüzgârın teninde bir yolcu kadardı

 

Küstü bulut, sağanaklar koptu kemiklerinde

Birikti, gürledi ve sert bir solukla dikeldi

Sabahı yırtan şafak gibiydi bakışları

Geceye yer açmak için eteklerini topladı

Seslendi göklerine cenk dilenen bir Yahya

“Kalbimize can bırak, tohuma doysun vaha!”

 

Heveslendi bulut, ciğerlerine hayat doldu

Dikenlerin gölgesine ekti karanfilleri

Annelerin gözlerini yaş zeytinler süsledi

Dayandı bulut, sisli bir ağıtla yükseldi

 

Çocuk ellerini umutla besleyen bulut,

Ölümden bir merhemle şakaklara kondu

Kucakladı günü, karanlıkla perçinledi

Kamburuyla sürüklendi merhamet dimağına

Misafirdi bulut, incitmedi.