Mendil

Küçükken babaannemin ezberlettigi duaları okurdum hep kanayan yaralarıma.

Sıyrılınca yaralarım kabuklarından 

Dönerek gelirdi düşlerimdeki o atlı karınca.

Korktuğum derin karanlıklardan.

Çocuk seslerinden şarkılar asılı bahar dallarında.

Kuşlarsa kaçar olmaya utanırdı yalnızlığımdan.

Saklambaç oynayalım hadi.

Akşam ezanlarının sesi yankılanırken minarelerden.

1,2,3,4….. önüm arkam sağım solum acı.

Saklanmayan acımın ortağı.

Bir mendil tutuşturdu annem elime.

Naftalin kokulu, ipekten, dantelli, dört köşe.

Sahi ne çok şey anlatıyordu bir mendil bize

Düğünde halay başı,

Aşkın gizli dili,

Bir işçinin kıyamadığı alın teri,

Ağıtlarda, horonlarda.

Mendilim var ama korkardım ağlamaya.

Bilirdim ki gözyaşım daha dokunmadan tenime,

Kan ağlamaya başlardı annemin  yüreği de.

İçli bir şarkı nasıl ağlarsa dönen plakta

Aheste ve mazlumca.

Saksılar yaptım göz çukurlarımdan.

Anılar ile kardım toprağını.

Çiçekler büyüttüm gözyaşlarımla.

Annem elleriyle birer birer derdi çiçeklerimi 

Kolye yaptı ve boynuna taktı 

Yaşasınlar diye her gün ağladı.