Kuyunun İçindekiler

Zamanın içinden sıyrılıyorum 

Sen ve ben sohbet ediyoruz bir köşede 

Geceyi ayağımda sallıyorum 

Duymamalı olup bitenleri

Kendimi ortaya koymamı istiyorlar

Halbuki bana ok atmak için bekliyorlar

Durun kaçmam için ferman gerek

Ama buyruklar hep kalmamı istiyor 

 

Neye değerdi ki düşüncelerimiz

Küçük dünyamızı kaplayan bir ağ gibiydi

Çırpındıkça kurtulmaya dair ümitlerimiz

Kayboluyordu birer birer

Oysa ne kadar da yakındık gerçeğe 

Dokunuyorduk fakat aramızda değildi

Uzakta bir yerde, karanlıkta saklanıyordu

Işığı bizdik, kavuşamıyorduk

 

Gökyüzündeki muştuyu bekliyor herkes

Ama yağmur toprağa da betona da aynı düşer

Bir kuyu olsam gerek, içime dolsam gerek

Yağmurum kesilirse bilin ki yokum demek