Kırkıncı Gece

Beni toprağın rahminden ayırıyor akan zaman
Meğer bir ayna içinmiş
Göğün gürzünde salınışımın afili
Eteklerim bu denli uçuşuyorsa elbette
Bir ahenk izin vermeli izlenmeye
Tutunuyorum tutunmasına
Göğün kaburgasını çatlatıyor ağırlığım
Ellerimi bırakmalıyım
Bu aynanın altında ne var
Neden koptum o ilk kordondan; dayansaydım
Direnseydim keşke
Ellerim yeniden binlerce boğuma dönüşene dek
Bitseydim toprağında annemin
-Güneş yanığı kokuyor
Sezdirmeden karışmış nefesime-
Kendimi aradım, yoktum ne yansımamda
Ne de yolda rastladım
Bir sis gördüm, gözlerimin akını boyadı bir sis
Gözlerimi aramayı bıraktım
Yaprağın damarlarında geziniyordu ellerim
Ellerimi aramayı bıraktım
Söylemeliyim, yine de toprak
Nasıl da eşeliyor ellerimi

Nasıl da eteklerim bu rüzgarsız vadide
Alelacele ve çırpınıyor sularda hızla
Çırpılmak için kanatlarında kuşların
Toplamak için kuşları dağılmadan
Fakat sesim
Susmak
Binbir dilde iç geçirir.