Kara Kaplı Kitap

Sen hiç gül dalı olmayı istedin mi?

Sararan yaprakların, yitik bir sonbaharın eşiğinde.

Yağmurun ıslaklığıyla var olan toprak

Basmaz mıydı seni bağrının en derin köşesine

Sen hiç kahreden bir bulut olmayı istedin mi?

Helak edilmesi gereken bir kavmin üzerine.

Geç kalınmış sessiz çığlıklar

Yetmez miydi seni harekete geçirmeye?

Sen hiç taş olmayı istedin mi?

Kafire atılması gereken hakikatli bir silah olarak

Ki o taş Ebabil’in kanadında değilmiş, geç anladım.

Zalimlere karşı dik duramayanların kalplerinin mayasıymış.

Sen hiç kütük olmayı istedin mi?

Nebinin yaslandığı yaslı bir kütük

Hani inlemişti o gün sevgilisinden ayrı kalmanın sancısıyla

Biz duyamadık heyhat kalplerimizdeymiş asıl körlük.

Sen hiç şehir olmayı istedin mi?

Siyah bulutlara, bombalara ve kana alışık

Toprağında zeytin biter, göğsünde şehit

O şehirdir uyuyanları uyandıran uyanık

Sen hiç kabir olmayı istedin mi?

Cennet bahçelerinden bir bahçe

Veya cehennem çukurlarından bir çukura gebe olan

O oyuktur ki kucaklar masum şehitlerin kutlu bedenlerini

O oyuktur ki yutar dünyada firavunluk taslayanların makus talihlerini.

Sen hiç köyün delisi olmayı istedin mi?

Akla ve hakikate ulaşmak için delirmeyi menzil bilen

Borsalara ve rezidanslara,holdinglere ve şiirsiz yaşamaklara düşman olan

Sen hiç köyün delisi olmayı talep ettin mi?

Kara kaplı kitabın hikmetini arayan.