Hazan

Ey! Gam yüklü gönül.
Ey! Hep acıyı yeşerten yaşam.
Ey hicran yarası.
Keskin firak,
Suskun yol, sağır zaman.

Lal.. diken.. sine..
Sükûnet… Murdar.. Boşluk.
Haziran, hazan.
Ve hep Temmuza ramak kala,
Sevinçle hasat edilir.
Ne yana dönsem keder.
Ne yana gitsem hüzün.

Ah! kalbim. Ah! Derin acılar kuyusu.
Hangi heybeden hangi sözcüğü emanet alayım şimdi.
Hangi dürüst anlamla kandırayım kendimi.
Hangi cümlede bir patika gider mutluluğun kalbine.
Hangi kitap anlatmış ayrılığı bir romanda.
Hangi şair,
Hangi yazar,
Gül serpmiş yanık bir yüreğe bu hazanda.

İçim bir yangın ey yolcu!
İçim bir enkaz.
İçim bir yanardağ.
Şimdi hangi umman, hangi okyanus
Bir mavi ıslaklığı serinletir yüreğimi.

Kalem ucu hep kedere bilenmiş.
Ve kalbim yetim düşlerin coğrafyası.
Ahmet abi!
Bir çay getir,
Katran karası bir demden.
Miras kalan hüzünden.

Belki erir içimde acı,
Bir mutluluk şekeriyle.