Gözgü

ayşe ahrâ’ya

 

üzüm ilk incinirken oradaydım 

ağlıyordum 

dilim pekmez, kalbim koruk, lebâleb ekşiydim

incir bir ileği cezbetti göğsünü gere gere

vay! böcek değdi örümcek ağına fark etmeden

âhûyu gördü aslan vay!

vay ki bittik biz 

yani ben ahrâ, ben bendeniz

ne yerlisiyiz bu âlemde iklimin ne serbülendiz

aynada yalnız ikimiz, gümüş bir sırda perçin

Timuçîn’de var, gördüm n’olur bize de

hâne-i emin, tazecik yemişler yemini

başımızı sokacak bir ev

ve gövdemizi

ve kalbimizi

 

ben tüm gün laboratuvarda 

oluk oluk distile suda bir bengi ararım

kalbimi behlûl

potasyum permanganatlarda, üveys morlarında

kirinden arınsın diye bekletirim aman!

aman kirler gitti de gidişleri kaldı 

aman! yüzümde çil, elimde tetir, kalbimde vahşi bir leke

amâney ahrâ 

seninle benim aramda 

yorgunluktan bir nehir akar 

yüreği güçlü olan geçsin hadi karşıya

yetti atlardan, rüzgârın omzundan in

al Gogol’dan versin Çelebi Muhsin 

ört sırtımı 

örtülsün kırk yılın buruk utkusu ekim 

 

iki ayna göz göze geldiğinde ne olursa o olur,

benim dünyaya bir bakışım

ellerim kesilir saf ipekten, taşırırım sütleri 

ben baktıkça menevişler, 

dağdaki bütün bakırı eritmişler

kırıldı porselenler, aktı altunî çiniler eyvah!

eyvah,

bu babamız Adem! 

vekilimiz, ilkimiz 

kovuldu cennetten

eyvah, yırtıldı perdemiz kusurları göreceğiz

ferhan ahrâ, kırıldı aynam

bozuldu bahçemiz ne edeceğiz?

ferhan! rûh-ı revân ahrâ, öleceğiz

 

sihr-i helâl, hüsn-ü aşk, kasr-ı kırlangıç

medet yâ Hazreti Yezdân medet.