Dostluğa ( (mı) bu ) Veda

Zamanın tadı acı bugünlerde. Bildiğimi sandığım şeyler ne olmadıklarını anlatıyorlar bana. Seninle son görüşmemizin ardından iki mevsim geçti. “En son nerede kaldık? Ne biliyorsun ne anlatayım?” Özlediğimi hissediyorum. İlginç… Sensizlik, kabullenmeye başladığım bir ihtimalken hem de. Biz zor beğenenlerdendik ama birbirimize merhametliydik. Şimdilerde huysuz ve mutsuzum. Bu mektubu bunun için yazmaya başladım. Biraz bencilce belki ama seni ve sende kalan kendimi özledim. Üç kuş aldım, farklı renklerde, güzel ve sağlıklı. Nerelerde olabileceğini anlattım. Her akşam uyku masalı gibi, seninle olan anılarımızdan, marifetlerinden bahsettim onlara. Geçmişin kırıntıları bir yol olabilirdi, seni bulmak için çıkacakları yolda.

***

Kuşlarım öldü, tilki saldırmış… Olur hayatta böyle şeyler. Açlık ve tokluk bizim için basit, tilki için ise hayati bir şey. Kızmıyorum ona, sen de nefret etmezsin zaten kimseden. Gözümdeki damlalar yağmurdan herhalde. Evet yağmur yağacak. Güneşli mevsimlerin sonuna geldik. Mektuplarımı sana uçurtmalarla göndereceğim artık. Fırtınalı havanın ardında kuşların bildiği bir diyar vardı çünkü. Geç de olsa sana ulaşmalı söyleyeceklerim. Uçurtmanın ipini bırakmayacağım.