Bir Sokağın Eşiğinde

Her kelimenin bir ağırlığı vardır diyorum 

Siz bana gülen gözlerle bakıyorsunuz 

Yaşamak bir kilo pamuk kadar hafif mesela

Oysa ölüm hak edilmiş bir küfür kadar ağır

Huzur bir bebek gülüşüne denk gelir

Hüzün ise içilmeye zorlanılmış katran

Ama bazı kelimeler vardır

Onları tartmak ne zor  

 

Mesela derseniz eğer, sokak derim size

Sokak bir eşiktir insanlar için

Evlerine sığmayanlar 

Taşmak isterler ona doğru

Çıkmazlarına yoktur sabırları

Alabildiğine aşmak isterler 

Adım, adım…

 

Kimileri de ölüm gibi korkar sokaklardan

Çünkü bilirsiniz sevilmez kirlenmiş kediler

Ve yüreğinizi acıtır mendil satan çocuklar

Sokağa düştü mü, ayıplanır kadınlar

Ötelenir, örselenir 

 

Gecesi de gündüzü de ayrıdır sokağın

Sabahına hayır derler, akşamına şer

Yani sokağı tartan her kantar 

Bozuktur biraz

Kıtalar ayırır onları birbirinden 

Ülkeler, şehirler ayırır 

 

Bazısı sevinçle süslenmiştir

Rengarenk ışıklar, temiz kaldırımlar 

Bazısı kavgaya uyanır her gün

Yumruklar, çekilmiş bıçaklar

Siren sesleri 

Bu yüzden çıkmazdır kimisi

Kimisi bucaksız 

 

Sırf bu yüzden sarılan elmastır 

Üsküdar, Beyoğlu veyahut Galata

Ve alabildiğine korkudur 

Tarlabaşı, Dolapdere, Karabayır 

 

Dedim ya, bazı kelimeleri tartmak ne zor

Sokak

Bir kuş tüyüdür kiminin omzunda

Ağır bir pranga kiminin ayağında

Hep eksik ya da hep fazla

Kelimeleri tartan tüm tartılarda