Bana Pierre Loti’den Mezar Ismarla                                                                 

Yaralar, kabuklarının yolunu gözlüyor

Görünmemek şimdilik onları iyileştirecek

Kabuklar neden ırkçı demiyor kimse

Ruhtaki yaraların kaderidir açıkta kalmak

 

Ölüm ucuza satılır buralarda 

Kendime en güzelinden ölüm beğeniyorum.

Gelip beni bulsun diye

Yollara işaretler bırakıyorum.

 

Bilirsin, hayatta kalmak biraz da isyandır.

Ben yaşarken iki kere iki dört etmeye devam edecekse

Dolar değer kazanmaya

Dokumacılar kahır dokumaya

Reklam panoları fokurdamaya başlayacaksa

Ölüm devriminin vakti gelmiş demektir.

 

Şehir, kalın paltosunu geçirmiş üzerine

Çamurlu sokaklar aksediyor suratlara

Kimse bilmiyor kalplerin neden teklediğini

Bugün ne olduğunun bilgisi lazım insanlara

Gazeteciler istifliyor malumatları

Söz ediyor kravatlı adamlardan

Vergilerden, faturalardan, kazalı trafiklerden

Bize ne

Neyle ilgilenir ölüm?

Nasıl başlar ilk isyan?

İlk taşı kim atar, ilk cinayeti kim işler, ilk şarabı kim yudumlar.

Bana ne

Bana yamacın eteklerinde, şehri izleyen bir mezar lazım

Şimdi, gün doğmadan, kıyamet kopmadan

Yaralarım kapanmadan

İsyanım kabarmadan

Bana bir mezar ısmarla

Kentin karanlık aynasından

Bana bir mezar ısmarla 

Şehrin en güzel manzarasından