Ayrılık Neymiş?

Hiçbir kağıt kesiğiyle tarif edemediğim bir acı bu 

Yönsüzlük, soğukluk ve buhran.

Katran katran etime gömülen,

Yüzünü ve yüreğini peşi sıra götüren.

Yoğuran yorgunluğunu insanın bir pazar günü gri bulutlara doğru seyreylerken.

Bir sızı bu Adem’den bana miras kalan.

Bir günah bu cennetten kovduran.

Ben ki kıskıvrak yakalanan umutların habercisi.

Sanki sevmekten ne anlıyorum.

Yürek denilen o hapishaneyi

Bedenimde beni çürütsün diye taşıyorum.

Şimdi yakmayı düşünebilirsin bir zamanlar emekle diktiğin ekinleri.

Ayrılık neymiş artık anlıyorum.

 

Kanarsın sana ilaç diye içirilen zehrin en derinine.

Ararsın, bulursun ve bulunursun mahşerin en güzide rengine. 

Bir fırtınayı borç vermek kaldı benim kaderime

Aşk neymiş, hasret neymiş, ayrılık neymiş artık anlıyorum.

 

Bul ve unut, tut ve bırak sana sunulanı. 

Derdi izah etmek yetmez sıkı sıkı sarıl en derin boğumlarına.

Sev ve unut. Terk et ve kaç. Koş ve yorul.

İnsan neymiş, ayrılık neymiş ölüm neymiş artık biliyorum.