Amin 

Düşlerin, acıların ve duaların duyulduğu

Karanlık bir izbeye sakladım bedenimi

Korkuyla ama usulca dokunduğum ilk yüz

Göremediğim ama kirlenirdim görseydim

Ağarmak için karanlık akardı nazarından

Yıllanmak için çizikler atardı sıfatından

Korkuyla ama inançla baktığım ilk el

Söyleyemediğim ama yücelirdim söyleseydim

Ağarmak için göğü aynalardı parmaklarından

Kollanmak için tekrar ederdi boğumlarından

Yüksek yok duvarlar ardındaki benimdi

Kendimden köşe bucak kaçtığım anda

Beni kucaklamaya hazırdı gölgem 

Yolum bir döngüye kıvrıldı sonsuzca

Dönerek bir zaman yarattım etrafımda

Şuursuzca, duasızca, korkusuzca

Sonluydu sözüm, ellerim ve bedenim

Sonluydu gözüm, vaktim ve yerim

Tanrım, nereden bulacaktım kaybolmanın yönlerini

Bu döngüden kurtulmanın bir yolu olabilir mi

Dokunduğum, sığındığım, sevdiğim ve olduğum

Her ev terk edilir mi

Acı ve inançla inşa ettiğim

Ancak uzaklaşarak ondan anlam kazanan

Kendimden kaçamıyorum gölgeme takılmadan

Gölgeyi öldürmeli

Büyütebilmek için aydınlığı bir ev gibi

Büyünülen, barınılan ve olunan

Büyüyebilmek için aydınlıkta bir çocuk gibi

Büyülenen, sevilen ve korunan

Öldürmeli gölgeyi

Şefkat duyarak onu besleyen ellere

Atılan her tokatla ona dönen yüze 

Merhametle bakarak sadece 

Kaybetmek için kendimi

İnşa etmek için evimi

Kısaltmak için şuursuz vaktimi

Koparmak için döngümün kıyametini

Karanlık bir izbeye sakladım bedenimi

Korkuyla ama inançla baktığım ilk el

Benim, evet benim elim

Korkuyla ama usulca dokundu yüzüme

Benim, evet benim yüzüme

Tanrım, bu yol son bulacak mı içimde