Alay

şehitlerimize, savaşımıza, hucurata

 

Alay, kardan bir kasım gölgeleye gölgeleye

yanımızdan geçiyor

erenlere gidiyor şan rüzgârımız

kırık dünya atlasında 

eklemlerimizi geren tüm hamlık ağrımız 

bir balığı yakalamaktır

oltayı sal, sen ummansın

kolun sekiz köşe mareşal

oltayı göğsünün içine sal

 

Alay!

senin alnının ortasında ak bir ışık mührü vardır

çağlayan nehirden bir avuç su aldığımızda

elimizde beliren kalbinden bir nüshadır

 

Alay, uygun adıma davrandığında

güneş elini uzatıyor 

kök yarasına kadar nüfuz ediyor bu ılıklık

işte sobelendin güneşe

işte gözlerinde dört ray sürme lekesi

saçlarında kırk sekiz derece hale

gülüyorsun! yüzündeki esmer buse, 

kolundaki arma, yakandaki rozet 

rengi değişti üniformanın

vuruldun, damarı kabaran bir bilye gibi alnının

gülüyorsun…

 

Alay!

bu muzaffer ve haşin aşkımız sana

düğümlerimizi fark ettiğimizde de oradadır

dostumuz düğümün ucunu bulduğunda da

 

Alay, berrak başıyla koltukta nar nar

ayrılacak birazdan gidecek yanımızdan

bu son kapının avlusunda coşkulu bir ırmak

orada şahitliğimizden tutarak

oluk oluk toprak, gonca gonca damar

ve kanımız ırmaklarca akarak

tat gelecek dilimize şeker, şıra, bal gelecek

aguşunda, bu çile diyarının

tesellisini bulacak karışıklığa başımız

kırıklığa kalbimiz

 

Alay!

tepegözden topuğa Tur’unu tamamlatır 

kanımıza öfkemiz, bize bak ve haykır

çiyli gül içindeyiz