Acziyetin Duygusu Hüzün, Rengi Mavidir

Hüznün rengi mavidir. Bir ressam renk perspektifi ile uzaklıkları göstermek isterse mavi renk kullanır. Daha yakındakiler için mavinin açık tonlarını, uzaktakiler içinse koyu tonlarını kullanması gerekir. Örneğin daha yakındaki tepeler açık mavi daha uzaktakiler koyu mavi olur. Gökyüzü ufka doğru maviden laciverte doğru akar.

Denizde mavinin bütün tonları mevcuttur. Mavi, insanı hüzne sevk eder, hüzünse acziyetini hatırlatır. Bir daha tekrar etmek gerekirse acziyet hissine yaklaşan insanın kibri kırılır. “Denize bakmak ibadettir” şeklindeki hadis mealine bir de bu çerçeveden bakmak gerekir. 

Ünlü İspanyol ressam Pablo Picasso’nun 1901-1904 arasında yaptığı eserleri tanımlamak için “Mavi Dönem” tabiri kullanılır. Picasso bu dönemde mavi ağırlıklı tek renkli eserler vermiştir. Dönemin kasvetli ve melankolik havasını mavi tonda eserlerle resmetmiştir. Fransa’da L’Hippodrome Café in Paris’de kendini vurarak öldüren arkadaşı Carles Casagemas’ın intiharının böyle hüzünlü bir ruh haline bürünmesine sebep olduğu düşünülmektedir. Picasso, “Casagemas’ın ölümünü öğrendiğimde mavi boyamaya başladım” diyerek bu durumu doğrulamaktadır. 

İngilizcede bir deyim vardır: I feel blue (mavi hissediyorum). Bu deyim çaresizlik, hüzün gibi duyguları ifade etmek için kullanılıyor. Bu deyimin Picasso’nun Mavi Dönem’ine bir atıf olduğunu söyleyenler de var.

Hıristiyan sanatındaki Mother Mary genellikle mavi kıyafetlerle tasvir edilir. Bu tasvirlerde Meryem Ana genellikle hüzünlü bir halde görülür. 

Leonardo Da Vinci, Meryem Ana ve Çocuk

Afrika’dan Amerika’ya getirilerek tarlalarda çalıştırılan siyah köleler hüzünlerini ifade etmek üzere icra ettikleri müziği mavi renkle isimlendirerek blues ismini vermişlerdir. Picasso’nun Mavi Dönem’de ürettiği eserleri, zamanında satmakta güçlük çektiği ancak günümüzde en popüler hale gelmiş eserleridir. Blues müziği de doğduğu tarlaların sınırlarını aşarak bütün dünyaya yayılmış ve evrenselleşmeyi başarabilmiştir. Hüznün gücü!